Dilan Babat

 

HATAY - Samandağlı depremzedelerden Gülnaz Gümüş, depremin üzerinden bir ay geçmesine rağmen  semt pazarında kaldıklarını, belediye başkanının bir ay sonra yanlarına geldiğini belirtirken Nimet Kırcılar ise yapılan yardımların iyilerinin yandaşlarına eskilerin ise yurttaşlara verildiğini söyledi. 

 

Mereş (Maraş) merkezli depremden sonra yıkımın en ağır yaşandığı kentlerden biri olan Hatay’ın Samandağ ilçesinde depremin üzerinden 1 ayı aşkın süre geçmesine rağmen, barınma, su sorunu hala devam ediyor.  Dayanışma ile çadırlarını kuran aileler ise ülkeyi yönetenlerin geçici bir çözüm bulmamasına ve devlet tarafından gelen yardımların ise sadece yandaşlarına verilmesine tepkili.  

 

Kızını kurtarmak için hastaneden çıktı

 

Soğuk ve artçılara karşı mahallerinde bulunan semt pazarında çadır kuran Gülnaz Gümüş, semt pazarında bulunan herkesin aile olduğunu belirtti. Gülnaz, “Bırakıp gidemedik. Çoluk çocuk perişan olduk. Üç yeğenimi kaybettim. Pazar günü üç yeğenimle oturacaktık ancak sabah olmadan kaybettik. Çığlıklarını duyduk çıkaramadık, üç gün boyunca enkazın altında kaldı. Telefonunu arayınca ‘Teyze çıkarın beni korkuyoruz’ diyordu. Annesini, babasını sorduğumuzda yanımda uyuyor diyordu. Arama kurtarma ekibi buralara gelmedi. Benim yeğenim, eniştem duvar üstüne yıkıldı göğüs kafesi kırıldı, hastaneye götürdük tedavi olmadan çıktı, kepçesi vardı onu alarak kızını enkazın altında kurtarmaya çalıştı” dedi.

Samandağ’a kimse gelmedi

 

Eniştesinin kızını 6’ncı günde anca çıkarabildiğini dile getiren Gülnaz, sözün bittiği yerde olduğunu kaydetti. Gülnaz, “Elbirliği ile ayaklarımızın üzerinde kalıyoruz. Kayıplarımıza mı üzülelim, bütün emeklerimizin gittiğine mi üzülelim, çocuklarımızın duyduğu korkuya mı… Psikolojimiz resmen çöktü, ayakta durma çabası içerisindeyiz.  Halkın dayanışması güzel bir şey ama devletten bize bir şey gelmedi. Resmi olarak Samandağ’a kimse gelmedi. Biz neden unutulduk, bizler buranın vatandaşlarız. Neden terk edildik buna anlam veremiyoruz. Benim çocuklarımın okuduğu okulda tam 26 çocuk kayıp verdi. Komşum, akrabam, yeğenlerim sayılarını unuttum. Çoğu enkaz altında kaldı, şuranın dışına çıktığımda içim gidiyor adım atamıyorum. Yorulduk” sözleri ile yaşadıklarını anlattı.  

 

Belediye başkanı bir ay sonra geldi

 

Küçük bir çadırda 4 yeğenin kaldığına dikkat çeken Gülnaz, şunları belirtti: “Biz dört kişiyiz, eşim engelli. Ben çocuğuma kıyafet bulamadım. Ne temizlik durumumuz var, ne hijyenik ortam. Bir ay sonra belediye başkanı korumaları ile birlikte geldi. Beş dakika daha durmadan gitti, bizim sayemizde o makama çıktı ama bizi terk etti. Ama bugünün yarını da var. Bu halkın sayesinde o makama çıktı, dostuna çadırları götürdü. Ben söyledim ama korumalarından dolayı konuşamadık. Biz bunu hakketmiyoruz, dışarıdan tanıdığım birilerini arayıp çocuklarıma kıyafet istiyorum. Ben kendim için bir şey istemiyorum, bu çocuklar bizim geleceğimiz. Bu çocuklara yazık, çoğu çocuk bitlendi, banyo yapacak yerimiz yok. Kafamı örtüyorum ya kirlilikten. Çok az bir su geliyor ama yetmiyor, küçücük çadırda dört kişi kalıyoruz, günde 4 koli su geliyor bu su temizliğe mi çocukların banyosuna mı yoksa su içmeye mi yetecek. Herhangi bir devlet yetkilisini burada görmedim. Ne bizim belediye başkanından bir şey geldi ne devletten. Çadır getirdiler, dayısı olana gitti gerçekten mağdur olan vatandaşa gelmedi” diyerek yardımların kimlere yapıldığını dile getirdi. 

 

‘Bir aydır banyo yapmadım’

 

Yol güzergahında kurduğu çadırda 5 aile ile birlikte kaldığını söyleyen Nimet Kırcılar, çadır istediğini ama vermediğini ifade etti. Nimet, “Şimdi gittik su istedik bana sadece bir tane içmelik su verdiler. Çadır istedik verdiler ama geri aldılar. Bize İstanbul’dan bir çadır geldi şimdi o çadırı da istiyorlar. Benim evim yıkım kararı var nereye gideceğim? Yarın çocuklarım torunlarım gelecek ne yapacağız? Depremin ilk gününden bu yana bu çadırın altındayız. Ne muhtar yardım ediyor, ne başkası. Devlet yardımı geldi ama o da iyilerini adamlarına veriyorlar eskilerini biz vatandaşlara veriyor. Bir ay oldu banyo yapmadım, en son su ısıttım çadırın içinde banyo yaptım” şeklinde konuştu.

 

 

‘Muhtardan yardım alamıyoruz’

 

Yardımlarım muhtara verildiğini ve muhtar üzerinden dağıtım yapıldığını yetkililerin kendilerine söylendiğini belirten Nimet, ancak muhtarlardan herhangi bir yardım alamadıklarını kaydetti. Nimet, “Taziye çadırını deprem sabahında kurdular. Zabıta geldi buradan çıkın dedi, ‘bana çadır verin çıkayım dedim’ yok dediler. Beni buradan çıkarmalarının sebebi ise okul yapacaklarmış. Ya insanlar daha sallanıyor ne okulu? Enkazları temizleyin, canlı var içinde önce dedim. Bu sene okul bitti ne okulu? Bana çadır versinler, göstersinler kuracak yerimi gideyim. Gelip çadırı sökün diyorlar, nereye gidelim. Belediyeye gittik bir şey demedi. Evden çıkarabildiklerimizi çıkardık, üç parça eşya çıkaracağız adam bulamadık indirmeye. Adam benden 15 bin TL istedi” dedi.