Kente ulaştığımızda ilk gözümüze çarpan Yeşilyurt ilçesinde bulunan bir pansiyonda gerçekleşen arama kurtarma çalışmalarıydı. Yağan kara ve dondurucu soğuğa rağmen enkaz altındaki yakınlarını bekleyen yurttaşlar, kameramızı gördükleri andan itibaren “yalnız bırakıldık” diye isyan ediyor. Enkaz önünde sabah saatlerinden beri amcası ve yengesini bekleyen Mardinli bir inşaat işçisi, pansiyon kolonlarında kullanılan demirlerin, binayı taşıyamayacak kadar ince olduğunu anlatmak için yanımıza gelirken, o sırada çevredeki bir jandarmanın “yine binanın malından kaçırmışlar” sözleri de dikkatimizi çekiyor.

 

Meletî’nin ara sokaklarında arama kurtarma çalışmalarını takip etmek isterken karşılaştığımız mahalleli, kendi çabalarıyla kurdukları kamp çadırlarının içinden belediyenin ve valiliğin organize ettiği toplanma alanlarından bile haberlerinin olmadığını anlatıyor. Küçük bir ateş etrafında toplanan mahallelinin en büyük sorunu ise gıda yardımlarının kendilerine ulaştırılmaması. Mahalleli, yeni artçı sarsıntılar nedeniyle yıkılma olasılığı yüksek hasarlı binalarının tam yanı başında geceyi geçirmeye çalışıyor.

Kendi imkanları ile baraka yaptılar 

 

 

Emekliler Parkı’nda rastladığımız iki çocuklu ve hamile bir kadının ise tek istediği bebek bezi ve mama. Ancak o da yaklaşık 25 saat boyunca en temel ihtiyaçlarına dahi ulaşamayan yurttaşlardan sadece biri.

 

Buharların arasında görülen çaresizlik

 

 

 

İnönü Caddesi’nde devam ettiğimiz yolculuğumuz otobüs duraklarının 200 metre ilerisindeki arama kurtarma çalışmalarıyla devam ediyor. Enkaz altında onlarca insanın yer aldığını öğrendiğimiz binanın tam karşısında ise depremzedelerin aileleri, enkaz altındaki yakınlarını umutla bekliyor. Arama kurtarma çalışmalarını bir süre takip ettikten sonra cadde boyunca karşımıza çıkan onlarca enkaz binaya ise hala sıra gelmediğini ya da çalışmaların yarıda bırakıldığını görüyoruz. Kameramızı gören bir yurttaşın sorusu ise geceyi özetler nitelikteydi: “Hangi binayı arayacaklarını neye göre seçiyorlar?”