KHK ile ihraç edilen Hatice, sinema ile direniyor

  • 09:06 4 Kasım 2017
  • Kültür Sanat
Melike Aydın
 
DERSİM - Mesleğinden KHK ile ihraç edilen Hatice Bor, Dersim’in tek sinema salonunu işletmeye başladı. Hatice’nin en büyük amacı ise devlet baskısı sonucu  cezaevine dönüşen kentteki, kültür sanat faaliyetlerini güçlendirmek. 
 
Dersim’de DBP’li belediyeye kayyım atanmasıyla birlikte kentteki kültür sanat faaliyetleri de durma noktasına geldi. Kentin, kayyımdan sonra ‘açık cezaevine’ benzediğini belirten yurttaşlar da durumdan rahatsız. Adından daha önce festival ve etkinliklerle bahsedilen kentte kültür sanat faaliyetlerinin yapılacağı bir alan bile bırakılmadı. Tüm bunlara karşı direnenler de mevcut. Ambulans şoförü iken KHK ile ihraç edilen Hatice Bor, ‘Zer’ isimli filmdeki kısa rolünden sonra edindiği sinema bilgisini de arkasına alarak Dersim’in tek sinema salonu Sinema 62’yi işletmeye başladı.
 
KHK ile ihraç edildikten sona eşi ile beraber atıl durumda olan sinema salonunu alarak işletmeye karar verdiklerini dile getiren Hatice, bilet satışından temizliğe, film seçiminden muhasebeye her görevi üstendiğini söyledi. 
 
Hatice, sinema salonlarında dijital makine olmadığı için güncel filmlerin gösterilemediğini ancak kolektif bir çalışma ile hem festival filmlerinin gösteriminin yapılabileceğini hem de tiyatro oyunlarının izleyiciyle buluşabileceğini belirtti. 
 
‘Kadın filmlerine ağırlık vermek istiyorum’
 
Dijital makinelerin pahalı olmasından yakınan Hatice, “Dijital makineler 200 bin lira civarında ancak bizim elbette ki bu fiyatı ödeyecek bütçemiz yok. Oysa Dersim halkının nitelikli film izlemek istediğini biliyoruz. Öte yandan Dersim’de film festivali gibi etkinlikler düzenlemek isteriz. Özellikle kadınların sinemaya gelmesi gerektiğine inanıyorum. Bunun için de kadın filmlerine ağrılık vermeyi düşünüyorum” dedi.
 
‘Sanat için kollar sıvanmalı’
 
Dersim’de artan baskıların kenti adeta bir cezaevine dönüştürdüğünü belirten Hatice, son olarak şöyle dedi: “Biz direniyor ve gitmiyoruz. Elbette ki insanların gülmeye, hüzünlenmeye bir şeyleri birlikte paylaşmaya, kendini ifade etmeye ihtiyacı var. Ancak burada imkanlar çok kısıtlı. Örneğin burada bir tiyatro olmasını ne çok isterdik… Sadece yürekten birilerinin gelip bize destek vermesini, katkı sunmasını istiyoruz. Dersim’de sanat için kollar sıvanmalı.”